من این صبرو مدیون لبخندتم

             چی میخوام تا رویای تو با منه

                        چشاتو تو دنیای سردم نبند

                                      که آینده تو چشم تو روشنه

نشونم بده میشه وقتی بخوای

              تو برف زمستونی هم کار کنم

                        تو این روزها زندگی ساده نیست

                                      تو باعث شدی من تحمل کنم

تو هستی نمیترسم از بی کسی

                        نمیترسم از بازی سرنوشت

                                    نمی بینمت اما حس میکنم

                                                 کنارم قدم میزنی تا بهشت

به من یاد میدی صبوری کنم

             نمیذاری از زندگی خسته شم

                        با اینکه هوای جهان خوب نیست

                                                به عشق تو دارم نفس میکشم

دستم بی حسه ، انگار یخ کردن

انگار مشکوکن که بر نمی گردن

این حس تنهایی تلخ و نفس گیره

انگار این هجرتم اجباره تقدیره

انگار تو خونه ام عکس تو معلومه

چشمام از این تصویر افسوس محرومه

رویای روزای ابری و بارونی

تو حال دستامو شاید نمی دونی

دستم بی حسه اینجا زمستونه

اینجا به جز سرما چیزی نمی مونه

ای کاش بودی تو میترسم این لحظه

آخه نگاه تو آرامشه محضه

فرشته ملک محمود

  دانلود آهنگ زمستون با صدای روزبه نعمت اللهی

 هنوز روزای بارونی به یادت ابر می چینم

با رویای تو درگیرم چشاتو خواب می بینم

هنوز این لحظه ی بی تو به بد حالی گرفتارم

نمی بینی که از عکست چشامو بر نمی دارم

نمی فهمم چرا از من داری رویاتو می دزدی

تو قاب عکستم حتی ازم چشماتو می دزدی

تو از من دوری اما من دچار عطر دستاتم

محاله خیس بارون شم که زیر چتر دستاتم

یه چیزایی تو دنیا هست که اسمش رسم تقدیره

کسی که دوستش داری همیشه بی خبر میره

میثم یوسفی

یه چیزی پشت چشماته که مغناطیسو رد کرده

شب های قبل تو باید ، به این تقویم بر گرده

کنار قلب تو مثل یه مَرد ام رو به خوشبختی

تو احساسی بهم میدی شبیه غیرت تختی

تو می پوشونی موهاتو غرور غنچه وا میشه

یه مرد از دامن پاکت طرفدار خدا میشه

به عشقم محرمی خانوم مثل گل دسته و کاشی

فدای اون حیاتونم ، خانومی که شما باشی

میدونم گاهی از دستم شبا با بغض ، می خوابی

نمی فهمم چی کم داری چرا اینقدر بی تابی

ازم بگذر اگه راحت نگفتم دوستت دارم

اگه غمگین بشی از من گره می افته تو کارم

چه معمولیه رفتارم کنار قلب خوشحالت

ولی باور بکن خانوم هنوزم سخت می خوامت

به عشقم محرمی خانوم مثل گل دسته و کاشی

فدای اون حیاتونم خانومی که شما باشید

میدونم گاهی از دستم شبا با بغض می خوابی

نمی فهمم چی کم داری چرا اینقدر بی تابی

فرزاد حسنی

همه جا طوفانه عکستو گم کردم

جلوی ایوون باش ، زود برمی گردم


با دلی دریایی ، با لبایی خاموش

صبر کنی تا دیدار ، تو شب رویاپوش


با خیالت گاهی خوش خیالی دارم

کاش میفهمیدی که چه حالی دارم


میرم اما این بار زود برمیگردم

صبرکن تا دیدار زود برمیگیردم


نامه هات چیزی جز بغض و خاکستر نیست

حالمو می پرسی ، حال من بهتر نیست

سوت و کورم بی تو ، ساعتم خوابیده

تاه فهمیدم باد عطرتم دزدیده


خنده هات همرامه بغض من همراته

دلخوشی با یادم ؛ دلخوشیم رویاته


میرم اما این بار زود برمیگردم

صبرکن تا دیدار زود برمیگردم

باز هم ، آمدی تو بر سر راهم

            آی عشق ؛ میکنی دوباره گمراهم

دردا ؛ من جوانی را به سر کردم

                        تنها ، از دیار خود سفر کردم

دیریست قلب من از عاشقی سیر است

                        خسته از صدای زنجیر است

دریا اولین عشق مرا بردی

            دنیا دم به دم مرا تو آزردی

                        دریا سرنوشتم را به یاد آور

                                    دنیا سرگذشتم را مکن باور

من غریبی قصه پردازم

            چون غریقی غرق در رازم

                        گم شدم در غربت دریا

                                    بی نشانو بی هم آوازم

می روم شب ها به ساحل ها

                        تا بیابم خلوت دل را

                                    روی موج خسته دریا

                                                مینویسم : اوج غم ها را

؟؟؟

 دانلود اهنگ با صدای نیما چهرازی

آمده ‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم

ور تو بگوییم که نی ، نی شکنم شکر برم

آمده ‌ام چو عقل و جان از همه دیده‌ ها نهان

تا سوی جان و دیدگان مشعله نظر برم

آمده ‌ام که ره زنم ، بر سر گنج شه زنم

آمده ‌ام که زر برم ، زر نبرم خبر برم

گر شکند دل مرا جان بدهم به دل شکن

گر ز سرم کله برد من ز میان کمر برم

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم

اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم

آنک ز زخم تیر او کوه شکاف می کند

پیش گشادتیر او وای اگر سپر برم

گفتم آفتاب را گر ببری تو تاب خود

تاب تو را چو تب کند گفت بلی اگر برم

آنک ز تاب روی او نور صفا به دل کشد

و آنک ز جوی حسن او آب سوی جگر برم

در هوس خیال او همچو خیال گشته‌ام

وز سر رشک نام او نام رخ قمر برم

این غزلم جواب آن باده که داشت پیش من

گفت بخور نمی‌خوری پیش کسی دگر برم

مولانا